Sander geeft aan dat hij een slechte concentratie heeft op zijn werk. Dat heeft hij al een paar weken zo en hij begrijpt niet waar het aan ligt. Hij vraagt zich af of hij misschien de overstap naar ander werk moet gaan maken, omdat hij zijn huidige werk hem niet helemaal meer ‘pakt’. Het begint voor hemzelf al zichtbaar te worden dat zijn resultaten achteruit gaan door zijn slechte concentratie.

Representanten in de opstelling

We besluiten om met de opstelling zichtbaar te laten worden wat hier het onderliggende probleem is. We stellen twee representanten op; een voor zijn werk en een voor hemzelf.
Direct zichtbaar is dat de representant van zijn werk erg dichtbij hemzelf staat en dat de representant van hemzelf zich ongemakkelijk voelt en zijn aandacht graag op iets anders wil richten.

Iets anders, maar wat is dat dan?

We stellen het ‘iets ’ op en langzaam wordt duidelijk dat het zijn vader is die dit jaar is overleden.
De representant van vader voelt zich ruim en zacht en kijkt met een warme blik naar de representant voor zijn zoon. Het verdriet van het overlijden wordt voelbaar en ik besluit om aan hemzelf te vragen om de plaats van zijn representant in te nemen en zelf in de opstelling te komen staan. Tot nu toe was hij toeschouwer van de opstelling.

Eindelijk…

komt hij er aan toe om het verdriet over het verlies van zijn vader te voelen. We nemen alle tijd die hij nodig heeft om zijn verdriet te doorvoelen, tot het rustiger wordt. De representant van zijn vader staat achter hem en hij draait zich om, om naar hem te kijken. De liefde is voelbaar en de representant verwoordt de trots en de liefde die voelbaar is voor zijn zoon. Sander voelt de steun van zijn vader en besluit dat het nu rustig genoeg voelt om zich terug om te draaien met zijn blik gericht op zijn eigen leven. Daar staan zijn drie kinderen waar hij de liefde aan door kan geven die hij van zijn vader heeft ontvangen en ook zijn vrouw mag in de opstelling- naast hem komen staan. Dat voelt rijk!

Het werk voegt zich

De representant van het werk heeft ondertussen een stapje achteruit gedaan, omdat Sander nu meer ruimte voor zichzelf inneemt. Sander kijkt nog eens naar zijn werk en voelt dat zijn aandacht daar nu weer naar uit kan gaan.

2 weken later vraag ik Sander hoe de opstelling heeft doorgewerkt. Hij mailt me het volgende terug:

Deze opstelling heeft mij contact laten maken met het gevoel van rouw.  Het rouwen over het sterven van mijn ouders was ondergesneeuwd door alle praktische zaken van het voortbestaan.  Het nabestaan vroeg om aandacht en dit uitte zich in het me moeilijk kunnen concentreren op werk en andere dagelijkse activiteiten. Dit is wat er boven kwam tijdens de opstelling. Inmiddels voel ik een verinnerlijking van de rouw, waardoor ik beter om kan gaan met het gemis en me beter kan concentreren in het dagelijks leven. Heel erg bedankt voor jullie fantastische werk!